Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

καλά Χριστούγεννα σε όλους


Ο Σύλλογος Εργαζομένων της Συνεταιριστικής Τράπεζας Ηπείρου, Εύχεται σε όλους εσάς καλά Χριστούγεννα, γεμάτα υγεία και αγάπη.

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Απαντήσεις σε 16 ερωτήσεις για τα εργασιακά

Mείωση μισθών μέσα από επιχειρησιακές συμβάσεις, περαιτέρω ευελιξία στην αγορά εργασίας και απόλυση χωρίς αποζημίωση για όσους απασχολούνται έως και 12 μήνες προβλέπει ο νέος νόμος. Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις είναι σαρωτικές, καθώς οι επιχειρήσεις μπορούν μέσα από την υπογραφή νέων συμβάσεων να «σπάσουν» την κλαδική σύμβαση και να προχωρήσουν στη μείωση των μισθών. 

Η μόνη ασφαλιστική δικλίδα για τους εργαζόμενους είναι η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας, που προβλέπει κατώτερο μισθό στα 740 ευρώ. Μάλιστα οι νέες συμβάσεις θα ρυθμίζουν όχι μόνο τους μισθούς αλλά και το σύνολο των εργασιακών σχέσεων (από τις θέσεις εργασίας μέχρι και τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης).

Παράλληλα μια σειρά νέων ρυθμίσεων έχουν ως αποτέλεσμα η αγορά εργασίας να γίνεται ακόμα πιο «ελαστική». Οι εργοδότες μπορούν να απολύουν χωρίς αποζημίωση κατά τη διάρκεια μίας 12μηνης δοκιμαστικής περιόδου, ενώ αυξάνεται ο χρόνος της διαθεσιμότητας και της ενοικίασης των εργαζομένων.
Το νέο «τοπίο» στις εργασιακές σχέσεις παρουσιάζεται μέσα από απαντήσεις στα συνηθέστερα ερωτήματα των ασφαλισμένων.

1) Τι αλλάζει στην ελληνική αγορά εργασίας με την εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων; 
Οι νέες επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων χωρίς περιορισμούς. Δηλαδή με τις νέες συμβάσεις μία επιχείρηση θα μπορεί να καταβάλλει στους εργαζόμενους μισθό χαμηλότερο από ό,τι προβλέπει η κλαδική σύμβαση εργασίας. Σημειώνεται πως μέχρι τώρα οι επιχειρησιακές συμβάσεις -όπου αυτές υπογράφονταν- προέβλεπαν ευνοϊκότερους όρους από την κλαδική σύμβαση εργασίας.
2) Προβλέπεται συγκεκριμένο ποσοστό μείωσης των μισθών με τις νέες επιχειρησιακές συμβάσεις;
Δεν προσδιορίζεται ποσοστό μείωσης των μισθών, το οποίο θα κριθεί από τη διαπραγμάτευση του εργοδότη με το συνδικάτο. Αυτό ουσιαστικά ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, με τις μειώσεις να φτάνουν ή και να ξεπερνούν το 26%. Για παράδειγμα σήμερα ένας εμποροϋπάλληλος παίρνει ως μισθό 903 ευρώ, ενώ ο κατώτερος μισθός με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση είναι 740 ευρώ.
3) Οι επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να προβλέπουν αμοιβές και κάτω από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας; 
Σε καμία περίπτωση οι επιχειρησιακές συμβάσεις δεν είναι δυνατόν να «σπάσουν» τον κατώτερο μισθό που προβλέπει η εθνική συλλογική σύμβαση. Ο λεγόμενος και μισθός ασφαλείας -που διαμορφώνεται στα 740 ευρώ- διατηρείται.

4) Θα υπάρξουν και... παράπλευρες απώλειες από τη μείωση των μισθών με τις νέες επιχειρησιακές συμβάσεις;
Ναι, αφού η περικοπή των μισθών σε δεύτερη φάση οδηγεί σε μείωση των συντάξεων. Το ποσό της μείωσης της σύνταξης μπορεί να φτάνει τα 200 ευρώ τον μήνα και θα αφορά όχι μόνο τα Ταμεία κύριας ασφάλισης αλλά και τα επικουρικά. Για παράδειγμα σήμερα εργαζόμενος με μισθό 2.400 ευρώ θα πάρει μετά από 35 έτη υπηρεσίας σύνταξη 1.662 ευρώ. Ωστόσο, αν ο μισθός του πέσει στα 2.000 ευρώ, αυτό θα συμπαρασύρει τη σύνταξη προς τα κάτω και θα πρέπει να περιοριστεί στα 1.400 ευρώ.
Το πεδίο δράσης
Και απολύσεις και μειώσεις μισθών
5) Οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα ρυθμίζουν και άλλα θέματα; 
Οι συμβάσεις θα ρυθμίζουν από τις απολύσεις μέχρι και τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Συγκεκριμένα θα καθορίζουν τον αριθμό των θέσεων εργασίας, τους όρους και προϋποθέσεις μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας και διαθεσιμότητας, καθώς και κάθε άλλο όρο εφαρμογής, περιλαμβανομένης της διάρκειάς τους. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως μπορεί μία επιχείρηση να προχωρήσει σε απολύσεις και ταυτόχρονα να μειώσει τους μισθούς. Για να αποφευχθεί μία τέτοια εξέλιξη θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος όρος που να προβλέπει τη διατήρηση των θέσεων εργασίας για όσο διάστημα εφαρμόζεται η επιχειρησιακή σύμβαση. 

Νέες συμβάσεις
Οι όροι και οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους
6) Ποιος εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στη διαπραγμάτευση με τον εργοδότη για την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης;
Σε μεγάλες επιχειρήσεις υπάρχουν ήδη σωματεία, τα οποία θα αναλάβουν τη διαπραγμάτευση για την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης. Στις επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους τον ρόλο αυτό μπορεί να αναλάβει το αντίστοιχο κλαδικό σωματείο
7) Μπορεί ένας εργοδότης να προχωρήσει στο «σπάσιμο» της κλαδικής σύμβασης χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συνδικάτου;
Για την εφαρμογή της επιχειρησιακής σύμβασης θα πρέπει απαραιτήτως να υπάρχει σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών (δηλαδή του εργοδότη και του σωματείου). Σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία δεν μπορεί να εφαρμοστεί επιχειρησιακή σύμβαση.
8) Ποια «γραμμή» θα ακολουθήσει το συνδικαλιστικό κίνημα στο θέμα των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας;
To συνδικαλιστικό κίνημα είναι κατηγορηματικά αντίθετο με την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων που θα μειώνουν τους μισθούς. Για τον σκοπό αυτό έχει ξεκινήσει ήδη σειρά επαφών με τα πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε να διασφαλιστεί πως δεν θα υπάρξουν συνδικαλιστές που θα υπογράψουν τις νέου τύπου συμβάσεις. Το θέμα των επιχειρησιακών συμβάσεων θα μπορούσε να εξεταστεί σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις, όπου οι επιχειρήσεις έχουν διαπιστωμένα οικονομικά προβλήματα και μόνο αν διασφαλιστεί πως δεν θα γίνουν απολύσεις.
9) Σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζονται οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας;
Εφαρμόζονται στο σύνολο των εργαζομένων ενός κλάδου, εκτός από τις επιχειρήσεις που θα υπογραφούν οι νέες συμβάσεις εργασίας. 

H AΠΟΖΗΜΙΩΣΗ
Ολόκληρη ή... πετσοκομμένη;
10) Υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι για την υπαγωγή μιας επιχείρησης στη νέα ρύθμιση;
Δεν προσδιορίζονται τα κριτήρια. Το μόνο που προβλέπεται είναι πως τα εμπλεκόμενα μέρη υποβάλλουν από κοινού αιτιολογική έκθεση προς το Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου Επιθεώρησης Εργασίας.
11) Πώς προσδιορίζεται η αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης σε όσες επιχειρήσεις ισχύουν οι νέες συμβάσεις;
Και αυτό το θέμα θα αποφασίζεται στη διαπραγμάτευση εργοδότη και συνδικάτου για τη νέα επιχειρησιακή σύμβαση. Στον νόμο προβλέπεται πως σε περίπτωση παραβίασης των όρων η επιχειρησιακή σύμβαση είναι άκυρη και η αποζημίωση υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές της κλαδικής σύμβασης. Ωστόσο, φαίνεται πως σε όσες περιπτώσεις δεν υπάρχει ρήτρα στη σύμβαση που να απαγορεύει τις απολύσεις η αποζημίωση θα υπολογίζεται με βάση τον νέο μισθό. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως η αποζημίωση θα είναι «πετσοκομμένη».
12) Ποιες αλλαγές έρχονται στο καθεστώς των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης; 
Χωρίς αποζημίωση θα απολύονται όσοι προσλαμβάνονται για «δοκιμαστική περίοδο» 12 μηνών. Επιπλέον η αποζημίωση για όσους απασχολούνται από 12 έως 24 μήνες πέφτει στον ένα μήνα (από δύο που ήταν μέχρι σήμερα).
13) Τι ισχύει για την «ενοικίαση» των εργαζομένων;
Η διάρκεια της απασχόλησης εργαζομένων σε έμμεσο εργοδότη (με τυχόν παρατάσεις) καθορίζεται στους 36 μήνες από τους 18 μήνες που είναι σήμερα (πρόκειται για τις περιπτώσεις της «ενοικίασης» προσωπικού). Ωστόσο, μετά την πάροδο των 36 μηνών ο εργαζόμενος θεωρείται ότι έχει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη.
14) Υπάρχουν αλλαγές για τους μερικώς απασχολούμενους;
Ο τρόπος υπολογισμού της αμοιβής όσων εργάζονται με μερική απασχόληση επανακαθορίζεται. Συγκεκριμένα η αμοιβή τους, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής από τυχόν πρόσθετη εργασία, πέρα από αυτή που έχει συμφωνηθεί, θα είναι ανάλογη με την αμοιβή του συγκρίσιμου εργαζόμενου (δηλαδή του εργαζόμενου πλήρους απασχόλησης σε ανάλογη θέση εργασίας), χωρίς προσαυξήσεις.
15) Τι ισχύει με τον χρόνο της διαθεσιμότητας; 
Ο χρόνος της διαθεσιμότητας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα επεκτείνεται από τους 6 στους 9 μήνες. 

Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας
Οι τέσσερις βασικές ρυθμίσεις
16) Τι θα αλλάξει στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), στον οποίο μπορούν να προσφεύγουν εργοδότες και συνδικάτα σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία για υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας;
  • Η μεσολάβηση και η διαιτησία θα λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση και την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά.
  • Η προσφυγή στη διαιτησία μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων με κοινή συμφωνία των μερών ή μονομερώς σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
  • Η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό βασικού ημερομισθίου ή μισθού. Για τα λοιπά θέματα μπορεί να συνεχιστεί οποτεδήποτε η συλλογική διαπραγμάτευση προκειμένου να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας. 
  • Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΜΕΔ από 11μελές γίνεται 7μελές. Θα μετέχουν έξι εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων και ένας πρόεδρος κοινής αποδοχής. Ολες οι αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου λαμβάνονται με την ομόφωνη απόφαση και των 7 μελών του.
Κ. ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Ενας αιώνας συλλογικών συμβάσεων εργασίας

Oι διαπραγματεύσεις για τις εργασιακές σχέσεις ως δυνατότητα εμφανίζονται το 1914 στο βενιζελικό νόμο-τομή «περί σωματείων»

Aκριβώς ένας αιώνας συμπληρώνεται από την πρώτη επίσημη αναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε νομοθετικό κείμενο. Kαθώς ο θεσμός και μαζί του ολόκληρο το εργατικό δίκαιο κλονίζονται τις μέρες μας, είναι πολλαπλά χρήσιμη μια αναδρομή στις απαρχές του.

H έναρξη της ιστορίας των ελληνικών εργασιακών σχέσεων τοποθετείται στις αρχές της δεκαετίας του 1880, έχοντας πίσω μια προϊστορία. Tότε για πρώτη φορά γίνεται έμμεση σχετική αναφορά. Σύμφωνα με την ποινική νομοθεσία της εποχής θεωρούνταν αδίκημα «η εκ συστάσεως αποχή εκ της εργασίας των εργατών ή των εργοδοτών επί σκοπώ ισχυροποιήσεως αξιώσεως».

Ιση μεταχείριση 

Aυτή η ίση μεταχείριση, σε κείνη τη φάση ανάπτυξης του νεοελληνικού καπιταλισμού, ερχόταν σ΄ αντίθεση με την αντίστοιχη νομοθεσία της μοναρχικής οθωνικής περιόδου. Eκεί, καθιερωνόταν «η προνομιακή θέση των καθυστερούμενων μισθών των υπηρετών, εργατών και ημερομισθίων». O εμπνευστής της Mάουερ επέτρεπε το σχηματισμό σωματείων φιλανθρωπικού ή επιστημονικού χαρακτήρα, αλλά απαγόρευε τα πολιτικά και θρησκευτικά.
H υποψία προς τις «πολιτικές ενώσεις» διατηρήθηκε στο ακέραιο και στο Σύνταγμα του 1844. Παραλείφτηκε η σχετική διάταξη, η οποία περιλαμβανόταν στο βελγικό πρότυπό του. Tο νέο Σύνταγμα (1864), μετά την έξωση του Oθωνα, καθιέρωνε την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, αλλά ούτε κι αυτό αναφερόταν στις επαγγελματικές ενώσεις. Στην Eλλάδα, όπως και σ΄ όλη την Eυρώπη, οι τελευταίες διανύανε τη φάση της απαγόρευσης. Ήταν ύποπτες, σκοτεινές, ανατρεπτικές...
Tα πρώτα εργατικά σωματεία, που εμφανίζονται κατά τη δεκαετία του 1870, λειτουργούσαν με ειδικά βασιλικά διατάγματα και ήταν υποχρεωμένα να λογοδοτούν κάθε χρόνο στο υπουργείο Eσωτερικών. Aναφέρονται, όμως και ενώσεις, στη Σύρο για παράδειγμα, που συγκροτούνταν με συμβολαιογραφικές πράξεις μεταξύ των μελών τους.
Tέτοιες ενώσεις διεκδίκησαν και τις πρώτες συλλογικές συμβάσεις. Aκριβώς τότε η απεργία γίνεται ποινικό αδίκημα. Ένας φανατικός εχθρός των απεργιακών αγώνων και πρωτοδίκης της Σύρου γράφει αυτή την περίοδο: «Eν έτει 1879 δυο των μεγίστων της Eρμουπόλεως κλάδων της Bυρσοδεψικής και της Nαυπηγικής κοινή συστάσει εν εταιρεία τούτων ενήργησαν απεργίαν επιδιώκοντες αύξησιν των εργατικών μισθωμάτων... Aι των εργατών συστάσεις προς απεργίαν αποτελούσι εν Πειραιεί, Aθήναις και Λαυρεωτική την ημερησίαν διάταξιν εν τη εξελίξει της νεαράς αρτιπαγούς και κλονιζομένης έτι ... βιομηχανικής παραγωγής του ημετέρου έθνους...» (E. Λυκούδης «H εν Eλλάδι βιομηχανιά και αι απεργίαι»). H πρακτική εκείνων των πρώτων ενώσεων ήταν οι απεργοί να υποβάλουν τα αιτήματά τους στην εργοδοσία και να περιμένουν, απειλώντας με απεργία. 

Νομοθεσία 

Tην εποχή που αρχίζει να θεσπίζεται η εργατική νομοθεσία από τις πρώτες κυβερνήσεις Bενιζέλου, τα σωματεία περνούν από τη φάση της απαγόρευσης σε κείνη της ανοχής κι αργότερα της αναγνώρισης.
Tο 1911 καταγράφεται η πρώτη απόπειρα νομοθετικής ρύθμισης συλλογικών διαφορών. Σε νεοσύστατη υπηρεσία του υπουργείου Eθνικής Oικονομίας (αργότερα θα μετεξελιχθεί σε υπουργείο Eργασίας) υπάγεται η «μελέτη προληπτικών μέτρων και η επέμβασις προς λύσιν διαφορών μεταξύ εργατών και εργοδοτών».
Σ’ αυτό το Aνώτατο Συμβούλιο Eργασίας δυο χρόνια αργότερα θα κατατεθεί σχέδιο «περί συμβάσεως εργασίας». H αντίδραση των εργοδοτών απέτρεψε τη θέσπιση συλλογικών συμβάσεων. Tομή σε θεσμικό επίπεδο και αφετηρία της συνδικαλιστικής νομοθεσίας αποτελεί ο περίφημος νόμος 281 του 1914 «Περί σωματείων». Mια από τις καινοτομίες του ήταν η δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων: «Tα επαγγελματικά σωματεία δύνανται να συνάπτουν ομαδικάς συμβάσεις εργασίας μετά προσώπων φυσικών ή νομικών ή μετά αντιπροσώπων ομάδων, καθοριζούσας τους όρους της εργασίας του ετέρου των μελών, ήτοι προσλήψεως και αποστολής ή μεταχειρίσεως εργατών, πληρωμής και αντιμισθίας αυτών, όρων εργασίας κ.λπ.». Aυτό ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα. Θα χρειαστούν όμως μεγάλοι εργατικοί αγώνες ως το δεύτερο...

Aλλεπάλληλες συγκρούσεις 

Aπό τη δυνατότητα θέσπισης των συλλογικών συμβάσεων (1914), ως την υπογραφή της πρώτης εθνικής γενικής σύμβασης, θα περάσουν δυο δεκαετίες. Έχουν στο μεταξύ μεσολαβήσει «κοσμογονικές» αλλαγές στο εργατικό μέτωπο. Tα δυο βασικά αντιμαχόμενα μέρη (εργαζόμενοι και εργοδότες) έχουν συμπτύξει τις ενώσεις τους (ΓΣEE και ΣEB) και η σύναψη συμβάσεων βρίσκεται στο επίκεντρο των ταξικών συγκρούσεων. Oι απόπειρες να διευθετηθούν νομοθετικά τα σχετικά ζητήματα και ειδικά το ζήτημα της διαιτησίας ναυαγούν. H πιο σοβαρή απ΄ αυτές θα γίνει θα γένει το 1927- 28, όταν θα επιχειρηθεί να συγχρονιστεί η εργατική νομοθεσία, με τις αποφάσεις του Διεθνούς Γραφείου Eργασίας. Tότε θα πάρει και τη μορφή νομοσχεδίου, θα γίνει συζήτηση στη Bουλή, αλλά θα απορριφθεί.
H εργοδοσία αρνείται να συναινέσει με τα πιο απίθανα επιχειρήματα. Mέχρι το 1934 θα έχουν συναφθεί μόνο μερικές κλαδικές συμβάσεις (ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, εργάτες θάλασσας κ.ά.).Tελικά, ο θεσμός καθιερώνεται το 1935 επί κυβέρνησης Tσαλδάρη, με αναγκαστικό νόμο. Στο πλαίσιό του θα υπογραφούν μεταξύ ΓΣEE και ΣEB οι πρώτες εθνικές συμβάσεις τον Iούλιο. Ένα μήνα πριν από την επιβολή της δικτατορίας Mεταξά, όταν οι θα καρατομηθούν και τα πιο στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα. Mετά την απελευθέρωση θ΄ ανοίξει ένας άλλος νέος κύκλος συγκρούσεων για τις συμβάσεις, που θα κλείσει με τη συνταγματική κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων το 1975.

Πορεία από τον αυταρχισμό στη συναίνεση  

Tο σημερινό καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στηρίζεται σε νόμο της «Oικουμενικής Kυβέρνησης» Zολώτα (ν. 1876/ 1990 για τις «Eλεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και άλλες διατάξεις»). Mε ομοφωνία κομμάτων, βουλευτών και συνδικαλιστικών φορέων. Πρόκειται για μια από τις τελευταίες νομοθετικές πράξεις της (Mάρτιος), αφού ένα μήνα αργότερα τη διαδέχτηκε η κυβέρνηση Mητσοτάκη. M΄ αυτή επικυρωνόταν μια σειρά διεθνείς συμβάσεις εργασίας για το δικαίωμα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων σε εθνικό και κλαδικό επίπεδο.
Aντικατέστησε τη σχετική νομοθεσία επί κυβέρνησης Παπάγου (ν. 3239/1955) « Περί τρόπου ρυθμίσεως των συλλογικών διαφορών εργασίας, συστάσεως Eθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Kοινωνικής Πολιτικής και τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων ενίων εργατικών νόμων»). O νόμος εκείνος οριοθετούσε τις συλλογικές συμβάσεις σ΄ εθνικές γενικές, ομοιοεπαγγελματικές και μια άλλη κατηγορία, που ονόμαζε «ειδικές» (ατομικές). Στην ουσία ο περιορισμένος διαχωρισμός αναιρούσε την ελεύθερη εκδήλωση συλλογικών αυτονομιών κι ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα ενός φιλεργοδοτικού κράτους, με βραχίονα ένα αντιδημοκρατικό το νομοθετικό πλαίσιο και τον ελεγχόμενο κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Tο πλαίσιο, που το διαδέχτηκε 35 χρόνια μετά, έδινε τη δυνατότητα για διευρυμένες εκδηλώσεις της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Έτσι, εκτός από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση (εργαζόμενοι όλης της χώρας), θέσπισε τις κλαδικές συμβάσεις (εργαζόμενοι ομοειδών επιχειρήσεων), τις επιχειρησιακές (εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση), τις εθνικές και τις τοπικές ομοιοεπαγγελματικές) εργαζόμενοι ορισμένου επαγγέλματος και συναφών προς το επάγγελμα ειδικοτήτων σε όλη τη χώρα ή σε περιφέρεια και πόλη). Στο διάστημα που μεσολάβησε (1990-2009) έγιναν πολλές απόπειρες να «ψαλιδιστεί» ο προχωρημένος νόμος 1876, κυρίως με στόχο τις κλαδικές συμβάσεις...




Έσκασαν τα λάστιχα περιπολικών για να κλέψουν το ΑΤΜ

Μπόλικο θράσος διέθεταν οι άγνωστοι δράστες που είχαν βάλει στο στόχαστρό τους το ΑΤΜ της Συνεταιριστικής Τράπεζας στο κέντρο της Ηράκλειας Σερρών. Για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα τους καταδίωκαν οι αστυνομικοί, πήγαν έξω από το τμήμα της περιοχής και… ξεφούσκωσαν τα λάστιχα των δύο περιπολικών που ήταν σταθμευμένα εκεί!

Στην συνέχεια, κατευθύνθηκαν προς την τράπεζα με ένα φορτηγάκι που είχαν κλέψει προηγουμένως από μάντρα οικοδομικών υλικών της περιοχής και επιχείρησαν να "σηκώσουν" το βαρύ μηχάνημα, υπό την κάλυψη του δυνατού αέρα και της κακοκαιρίας. Όμως, την ώρα που επιχειρούσαν να φορτώσουν το ΑΤΜ στο φορτηγό, κάποιοι περαστικοί είδαν τα σκασμένα λάστιχα των περιπολικών και ειδοποίησαν τους αστυνομικούς.

Αμέσως σήμανε συναγερμός, καθώς οι άνδρες του τμήματος κατάλαβαν ότι η δολιοφθορά ήταν έργο κακοποιών που είχαν άλλον στόχο. Οι δράστες αντιλήφθηκαν την κινητοποίηση και εγκατέλειψαν την προσπάθειά τους. Άφησαν πίσω τους το ΑΤΜ και το κλεμμένο φορτηγάκι, επιβιβάστηκαν σε ένα ΙΧ αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν πριν φτάσουν οι αστυνομικοί.

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Καταγγέλλουν τον διευθυντή της ΑΤΕ Τρίπολης

Για απαράδεκτη και αυταρχική συμπεριφορά του διευθυντή της ΑΤΕ Τρίπολης κάνει λόγο το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας σε ανακοίνωσή του, διότι την Τετάρτη απαγόρευσε την είσοδο εκπροσώπων του Κέντρου εντός του κτηρίου της τράπεζας.

Το Εργατικό Κέντρο αναφέρει ότι ο διευθυντής του καταστήματος κλείδωσε την πόρτα της τράπεζας και «η διακοπή για 2 ώρες της λειτουργίας του καταστήματος σε ημέρα απεργίας και ο εγκλωβισμός σε κατάσταση ομηρίας όχι μόνο όσων εργάζονταν αλλά και αρκετών πελατών, δείχνει όχι μόνο την αυταρχική, ιδιοκτησιακή λογική του εν λόγω Διευθυντή και της Διοίκησης της ΑΤΕ αλλά και την ταύτισή τους με τις αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης - Τρόικας».

Τέλος, αναφέρεται πως «η Διοίκηση του Ε.Κ. Αρκαδίας στο πλαίσιο της γενικότερης αγωνιστικής της παρέμβασης ενάντια στις αντεργατικές επιλογές Κυβέρνησης - Τρόικας - ΔΝΤ στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων στην ΑΤΕ ενάντια στις περικοπές μισθών, εργασιακών δικαιωμάτων, στη συρρίκνωση και το ξεπούλημά της».

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Ανακοίνωση της ΟΤΟΕ

48ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΡΙΤΗ 14 ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η ΟΤΟΕ προκήρυξε 48ωρη πανελλαδική απεργία για τις 14 και 15 του Δεκέμβρη εκφράζοντας την αγανάκτηση των εργαζομένων και την έντονη αντίθεση της στο πολυνομοσχέδιο των σαρωτικών ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και στα δικαιώματα των εργαζομένων που επέβαλε η Τρόικα και υλοποιεί η κυβέρνηση και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.
Η πρόθεσή τους είναι να πλήξουν τον πυρήνα της υπόστασης του συνδικαλιστικού κινήματος, καταφέρνοντας ένα πλήγμα στις συλλογικές συμβάσεις, καταργώντας βασικά και θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, διευκολύνοντας τις απολύσεις και δημιουργώντας τελικά εργασιακές συνθήκες τριτοκοσμικών χωρών.
Η Κυβέρνηση και η Τρόικα σκορπώντας το φόβο στην ελληνική κοινωνία και με πρόσχημα την καταβολή των δόσεων του δανείου, καλλιεργώντας τη λογική του μονόδρομου, οδηγεί καθημερινά τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε ακόμη χειρότερη μοίρα. Η Κυβέρνηση, προωθώντας την πολιτική της ως «Ευαγγέλιο», ερήμην μας αναλαμβάνει νέες δεσμεύσεις και επικαιροποιεί, ανά τρίμηνο, το περίφημο μνημόνιο, επιδεινώνοντας συνεχώς τη θέση του κάθε εργαζόμενου, αδιαφορώντας αν έτσι τον οδηγεί στην απόγνωση και την απελπισία.
Το 3ο επικαιροποιημένο μνημόνιο που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα, με χρονικό ορίζοντα υλοποίησης τον Φεβρουάριο του 2011, περιέχει ειδική αναφορά για τους τραπεζοϋπαλλήλους, για τους οποίους επιφυλάσσει απόλυτη ευελιξία. Αυτό σημαίνει ότι η Κυβέρνηση δεσμεύτηκε να νομοθετήσει και να καταργήσει τις ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις με τις οποίες έχουν συμφωνηθεί οι κανονισμοί εργασίας στις τράπεζες, προκειμένου ανενόχλητοι οι εργοδότες να προβαίνουν σε απολύσεις και σε κάθε μορφής εκβιασμούς απέναντι στους εργαζόμενους στις τράπεζες Και όλα αυτά τη στιγμή που ισχυρίζονται (ψευδώς βέβαια) ότι με τις νομοθετικές τους πρωτοβουλίες προστατεύουν τις θέσεις εργασίας.
Έτσι γίνεται φανερό ότι η Κυβέρνηση, με τις συγκεκριμένες της ενέργειες, στοχοποιεί πλήρως τον κλάδο μας, βάζει στο στόχαστρο όλους τους τραπεζοϋπάλληλους, επιλέγοντας να ευνοήσει τους Τραπεζίτες, σύμφωνα με τις παροτρύνσεις της Τρόικας.
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι επιδιώξεις κυβέρνησης και Τρόικας είναι να αποκαθηλώσουν ότι απέμεινε από τα εργασιακά δικαιώματα. Στην ουσία όμως πρόκειται για μια αδιέξοδη πολιτική που ρίχνει τα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων, αφήνοντας ατιμώρητους τους υπεύθυνους της κρίσης, οδηγεί σε ύφεση την οικονομία, σε μαρασμό την αγορά, σε άγνωστο μέλλον τη χώρα και σε απελπισία την ελληνική κοινωνία.
Με τους αγώνες και τη δράση μας καλούμαστε να ακυρώσουμε στην πράξη αυτές τις αντεργατικές ρυθμίσεις, που:
  • Χωρίς σαφείς και δεσμευτικούς κανόνες, χωρίς καν να τίθενται οικονομικές προϋποθέσεις διάσωσης των επιχειρήσεων, επιβάλλουν την υπερίσχυση των Επιχειρησιακών Συμβάσεων έναντι των Κλαδικών. Εντέλει η μείωση μισθών στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που επιχειρείται, θα επιδοτεί μόνο τα κέρδη των εργοδοτών.
  • Προς χάριν της ευελιξίας και της δήθεν προώθησης της ανταγωνιστικότητας, με μείωση μισθών και απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, καταλήγουν σε τριτοκοσμικές επιλογές που διευκολύνουν τελικά τις απολύσεις και καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας μας.
  • Με τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στην Αγροτική τράπεζα και την συρρίκνωση των εργασιών της, ανοίγουν το δρόμο της αφαίρεσης των κατακτήσεων και της αμφισβήτησης όλων των θεσμών στο κλάδο μας.
Εντέλει, πρόκειται για ένα απαράδεκτο νομοσχέδιο, που πλήττει ευθέως την εργασία και τους εργαζόμενους, οδηγώντας τους πολλές δεκαετίες πίσω, και από την άλλη πλευρά ευνοώντας ανοικτά τους εργοδότες και τα ξένα συμφέροντα, οδηγούν την κοινωνία μας στην οπισθοδρόμηση.
Βεβαίως δεν θα βρεθεί συνδικαλιστής που θα βάλει την υπογραφή του σε Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση μείωσης μισθών, αλλά και απελευθέρωσης των απολύσεων, βάζοντας έτσι θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων.
Απέναντι σ’ αυτά τα αντιλαϊκά σχέδια Τρόικας και Κυβέρνησης, ο Αγώνας και οι αντιδράσεις των τραπεζοϋπαλλήλων, μαζί με ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα θα συνεχιστούν, τόσο για το πολυνομοσχέδιο «σκούπα» και των περικοπών του 2011, όσο και για την επίθεση που απεργάζονται ενάντια στους τραπεζοϋπαλλήλους, σύμφωνα με το 3ο επικαιροποιημένο μνημόνιο.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Δίνουμε την πρώτη μας αγωνιστική απάντηση με την 48ωρη ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 14 και 15 Δεκεμβρίου και θα συνεχίσουμε όσο θα συνεχίζονται οι αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές.
Η ΟΤΟΕ καλεί τους Τραπεζοϋπάλληλους
  • Την ΤΡΙΤΗ 14 Δεκέμβρη 2010, ώρα 12:00 στο ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ στις 13:00, στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ,

    με ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12.30μμ. Κριεζώτου και Πανεπιστημίου (Αγροτική Τράπεζα)
     
  • Την ΤΕΤΑΡΤΗ 15 Δεκέμβρη 2010 , ώρα 11.00 στο Πεδίον του Άρεως, μαζί με όλους τους εργαζομένους της χώρας,

    με ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30πμ. Ιουλιανού & Πατησίων
Η ΟΤΟΕ, θα δώσει τη μάχη με όλες της τις δυνάμεις, υπερασπίζοντας τις κατακτήσεις δεκαετιών καλώντας σ’ αυτή την προσπάθεια τους τραπεζοϋπαλλήλους και όλους τους εργαζομένους της χώρας. Ο αγώνας μας είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                            ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΚΟΣ                                                             ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Οι Σύλλογοι μέλη της ΟΤΟΕ καλούνται να κοινοποιήσουν άμεσα αυτή την ανακοίνωση της ΟΤΟΕ με τον μηχανισμό τους στους εργαζόμενους

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Tο νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά

Βασικά σημεία διατάξεων για ειδικές επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας
  • Στο πλαίσιο του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που προσδιορίζεται με τον νόμο 1876/1990, εισάγεται στο συλλογικό Εργατικό Δίκαιο νέα μορφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η «Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας» (ΕΕΣΣΕ), που κύριο σκοπό έχει τη δημιουργία και διατήρηση θέσεων εργασίας, καθώς και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
  • Οι όροι της ΕΕΣΣΕ προσδιορίζονται από τους κοινωνικούς εταίρους στο επίπεδο της επιχείρησης σε ετήσια βάση, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλες τις συλλογικές συμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτών των ΕΕΣΣΕ, είναι δυνατόν οι μισθοί να αποκλίνουν από την αντίστοιχη κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, μέχρι το κατώφλι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, και να προσδιορίζεται ο αριθμός των θέσεων εργασίας, καθώς και λοιποί όροι, όπως μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητα, διάρκεια εφαρμογής, περιλαμβανομένων τυχόν όρων για τη διαδικασία επανόδου στην κανονική εφαρμογή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
  • Λόγω του ειδικού τους χαρακτήρα, οι ΕΕΣΣΕ δεν καλύπτονται από την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, ούτε εφαρμόζονται σε αυτές τυχόν επεκταθείσες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
  • Οι ΕΕΣΣΕ μπορούν να συναφθούν και σε επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενοι, όπου αν δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, οι εργαζόμενοι εκπροσωπούνται από την κλαδική οργάνωσή τους ή την αντίστοιχη ομοσπονδία .
  • Προκειμένου να συναφθεί ΕΕΣΣΕ, τα ενδιαφερόμενα μέρη, με κοινή αιτιολογημένη έκθεσή τους καταθέτουν αυτή στο Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΚΕΕ) που διατυπώνει απλή γνώμη, για τη σκοπιμότητά της.
  • Τα αποτελέσματα εφαρμογής των ΕΕΣΣΕ στους μισθούς, στην απασχόληση, στη παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα θα εξαρτηθούν από την ωριμότητα και την ενεργό συμμετοχή των συμβαλλομένων μερών. Η από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων με πνεύμα καλόπιστου διαλόγου, αντικειμενικότητας στην πληροφόρηση και συμμετοχή στην ευθύνη αποτελούν προϋποθέσεις για την επίτευξη των στόχων τους.
Βασικά σημεία Διαδικασίας Επίλυσης Συλλογικών Διαφορών
  • Το σύστημα επίλυσης συλλογικών διαφορών με τη μεσολάβηση και τη διαιτησία, που προβλέπεται στο Ν. 1876/1990, βελτιώνεται με βάση την εμπειρία 18 ετών λειτουργίας του θεσμού.
  • Προβλέπεται ρητά η εφαρμογή της αρχής της ορθής κρίσης, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας κατά τη διαδικασία μεσολάβησης και διαιτησίας.
  • Προβλέπεται ρητά η μεσολάβηση και η διαιτησία να λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση και την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας, στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά.
  • Η προσφυγή στη διαιτησία μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων με κοινή συμφωνία των μερών ή μονομερώς στις εξής περιπτώσεις:
α) από οποιοδήποτε μέρος, εφόσον το άλλο μέρος αρνήθηκε τη μεσολάβηση , ή
β) από οποιοδήποτε μέρος μετά τη υποβολή της πρότασης μεσολάβησης, εφόσον και τα δύο μέρη προσήλθαν και συμμετείχαν στη διαδικασία μεσολάβησης.
  • Η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό βασικού ημερομισθίου ή/και βασικού μισθού. Για τα λοιπά θέματα μπορεί να συνεχιστεί οποτεδήποτε η συλλογική διαπραγμάτευση προκειμένου να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας.
  • Ενισχύεται ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στη διοίκηση του ΟΜΕΔ και την επιλογή και αξιολόγηση των μεσολαβητών‐ διαιτητών.
  • Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΜΕΔ από 11μελές γίνεται 7μελές, με 6 εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων (3 εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ και από ένας εκπρόσωπος από τον ΣΕΒ, την ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ) και έναν Πρόεδρο, ο οποίος επιλέγεται με ομόφωνη απόφαση των 6 μελών του Δ.Σ. Στο Δ.Σ. προβλέπεται η συμμετοχή, ως παρατηρητή χωρίς δικαίωμα ψήφου, ενός εκπροσώπου του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Όλες οι αποφάσεις του Δ.Σ. λαμβάνονται με την ομόφωνη απόφαση και των 7 μελών του.
  • Οι κοινωνικοί εταίροι που συμβάλλονται για την κατάρτιση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, μετά την παρέλευση 3 ετών από τη ισχύ του νέου νόμου, αξιολογούν την αποτελεσματικότητα του θεσμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, και προτείνουν προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης τη διατήρηση, κατάργηση ή τροποποίηση των ρυθμίσεών του.
Διατάξεις για την ευελιξία της αγοράς εργασίας και την απλούστευση εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας
  • Επανακαθορίζεται ο τρόπος υπολογισμού της αμοιβής όσων εργάζονται με μερική απασχόλησης, ώστε η αμοιβή τους, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής από τυχόν πρόσθετη εργασία, πέρα από αυτή που έχει συμφωνηθεί, να είναι ανάλογη με της αμοιβή του συγκρίσιμου εργαζόμενου (δηλαδή του εργαζόμενου πλήρους απασχόλησης σε ανάλογη θέση εργασίας), χωρίς προσαυξήσεις.
  • Επεκτείνεται ο χρόνος της διαθεσιμότητας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα από 6 σε 9 μήνες.
  • Επανακαθορίζεται η διάρκεια της απασχόλησης εργαζομένων σε έμμεσο εργοδότη (με τυχόν παρατάσεις) στους 36 μήνες από 18 που είναι σήμερα. Μετά την πάροδο των 36 μηνών ο εργαζόμενος θεωρείται ότι έχει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη.
  • Ρυθμίζεται για πρώτη φορά με νόμο η δοκιμαστική περίοδος εργασίας, στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι η δοκιμαστική περίοδος θα έχει διάρκεια έως 12 μήνες, και η σύμβασή εργασίας μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης, εκτός κι αν έχει συμφωνηθεί από τα συμβαλλόμενα μέρη κάτι άλλο.
  • Επανακαθορίζεται ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση εργαζόμενου με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, διάρκειας εργασίας από 12 μήνες έως 24 μήνες, σε ένα μήνα. Σε περίπτωση μη προειδοποίησης, τότε προβλέπεται αποζημίωση απόλυσης ενός μηνός.
  • Ρυθμίζονται διαδικασίες για την απλούστευση των τρόπων ανακοίνωσης στοιχείων στις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και γενικά διευκολύνεται η εποπτεία της τήρησης της εργατικής νομοθεσίας